Chcąc zgłosić błąd w jakiejś aplikacji, Otwierając issue w open-sourceowych projektach (np. na Github) rozmawia się zdecydowanie na poziomie. Natomiast zgłaszając błąd w zamkniętej aplikacji jakiejś firmy/korporacji, z automatu mają cię za debila (nawet przy profesjonalnym zgłoszeniu, wrzucając stack trace, dzienniki błędu i wyciąg z logcat). Oto tylko kilka pierwszych z brzegu przykładów:
• The Weather Channel: "wyłącz i włącz telefon, zaktualizuj aplikację" (gdzie przecież w raporcie jak byk jest numer oraz kod wersji, model urządzenia, jego nazwa kodowa oraz wersja Androida – od razu widać, że nikt nawet nie rzucił na niego okiem).
• MBank: (w przypadku stosunkowo ważnego błędu w kodzie będącego sygnałem możliwości naruszenia bezpieczeństwa aplikacji): "Zadzwoń na infolinię, zgłoś reklamację, podaj pesel, [numer buta, f… – przyp. red.] to wtedy [łaskawie] go skierujemy do odpowiedniego dziąłu". Nosz kur, Warszawa nie hoduje: a w ogóle co mnie ich błąd, który ujawniała dopiero mała ilość pamięci? [Dla wtajemniczonych: "kotlin.UninitializedPropertyAccessException: lateinit property *** has not been initialized", nazwa własności zagwiazdkowana]. To zgłaszający robi w tym momencie przysługę a tu twórca robi łachę, że w ogóle przyjmie zgłoszenie…
Jakbym pisał z robotami… I dziwić się, że Klaus Schwab ze swoją świtą chcą zastępować ludzi robotami? Jak się, konsultancie kiedyś z tego wytłumaczysz – "nie znam się, brałem pracę jaką dawali"? Promowanie i wspieranie open source to sprawa praw każdego, kto korzysta z nowoczesnej technologii – również twoja, pseudokonsultancie. Nikt ci nie kazał tam siedzieć i takich bzdur wypisywać. Za co, bo korpo ci więcej zapłaci? Tak, śpijmy ludzie, dajmy z siebie robić dalej debili, a w konsekwencji bioroboty. Tak jest z każdą dziedziną – jakością pożywienia, truciem przez chemtrails, farmację: mianowicie każdy ma wywalone (nawet w kwestii samej tylko i wyłącznie świadomości), a coraz więcej praw by się chciało mieć. Samorealizacja, samorozwój, samo… wszystko samo. Ludzie, istoty żywe, jeżeli nie połączymy się i nie przestaniemy dawać dzielić w poglądach i wszystkim to jako ludzkość zmierzamy w stronę atomizacji, uprzedmiotowienia a ostatecznie zagłady. Zasady "dziel i rządź" nie trzeba chyba w tym miejscu szerzej przedstawiać: łatwiej się traktuje jak owce i barany ludzi, którzy nie są zrzeszeni, nie wspierają się w rozwiązywaniu problemów, nie uczą się od siebie nawzajem niczego, a zamiast tego "ja chcę", "ja muszę", "teraz, natychmiast", – słowem przejawiającymi hedonizm, egoizm i egocentryzm w najczystszej postaci. Zaślepionym swoimi rządzami niczym narkomanom łatwiej, dając to czego chcą (a z reguły jest to płytkie) zabrać wolność i resztki zdrowego rozsądku. Generalnie rozważania na zupełnie inny wpis…

Wróćmy jednak do głównego tematu. Ostatnio w jednej z Androidowych aplikacji nie miałęm kompletnie żadnej możliwości kliknięcia, ba – nawet zlokalizowania kilku przycisków na jej ekranie przy jakimkolwiek czytniku ekranu. Dzięki temu, że jest open-source naprawiłem ten błąd w niej, puściłem pull requesta (czyli prośbę o włączenie do niej naprawiającego ten błąd kodu), i jej twórca go zaakceptował. Czy mógłbym to zrobić w jakiejkolwiek aplikacji bez upublicznnionego jej kodu? Owszem tak, ale po pierwsze łamiąc jej licencje i zasady użytkowania, po drugie być w miarę dobry w reverse engineeringu (inżynierii wstecznej), po trzecie tracąc szmat czasu na tworzenie patch-ów, skryptów oraz łamanie jej ewentualnych zabezpieczeń by na nowo ją skompilować i przy tym jeszcze działała, a wreszcie po czwarte – ta modyfikacja posłużyłaby raczej tylko mnie – nie tak jak w przypadku wolnego oprogramowania, w którym z mojego drobnego usprawnienia może skorzystać cała społeczność niewidomych; nadto jest duża szansa, że sam twórca lub kontrybutorzy będą na przyszłość bardziej zwracać uwagę na tego typu pomyłki.

Ktoś poda argument: "ale ja nie znam się na programowaniu, więc mi to obojętne czy program otwarty czy nie"… No nie zupełnie! Ma znajomego, który mógłby się tym zająć – kontaktuje się i ustalają zasady. Jeżeli bardzo komuś zależy to nawet zapłaci za dodaną funkcję czy szybkie naprawienie poważnego błędu. W przypadku oprogramowania zamkniętego (nie ważne, czy jest darmowe czy nie – nie o to tu chodzi) jest się uzależnionym od łaski-niełaski twórcy i takich właśnie ludzi jak na początku tego wpisu. Czyż nie warto więc używać, propagować, jeśli ktoś umie – ulepszać, a przede wszystkim wspierać finansowo wolnego orpogramowania, nawet jeśli z początku jego zamknięty czy płatny odpowiednik działa lepiej? Ostatnio słyszałem, że RHVoice będzie miał płatne dodatki; kto wie, czy z czasem w ogóle jego otwartoźródłowa wersja będzie prężnie rozwijana w dalszej przyszłości. Wiecie dlaczego? NVDA żyje głównie z dotacji od takich olbrzymich podmiotów jak Mikromiękki (Microsoft), Adobe czy Mozilla. Fundacja Signal Foundation (tworząca Signala) natomiast jest w poważnych tarapatach finansowych i z tego powodu idzie na pewne coraz bardziej kontrowersyjne ustępstwa tylko po to, by się utrzymać. Niejeden tu płaci za telefony z zamkniętym systemem kwoty, których ten sprzęt nie jest nawet wart, a do używanego na codzień i wychwalanego NVDA nie dorzuci cegiełki w postaci darowizny czy kodu. Oczywiście NVDA to tylko przykład. Ludzie, prąd kosztuje, nabywanie wiedzy kosztuje, za coś jeść trzeba mieć i rachunki płacić musi każdy – tak, nawet programista (oczywiście sam programistą nie jestem, ale będąc w środowisku to widzę)! Lepiej korzystać z programu rozwijanego z pasją czy przez robotów wykonujących jedynie to, co góra nakaże? Bitwa JAWS vs. NVDA to jeden z przykładów, który pokazuje klarowną odpowiedź na to pytanie. Ale żeby ludzie mieli na to czas, siły i energię potrzebują wsparcia.

Dlaczego jestem zadowolony z przesiadki z iOS na Androida? O tym, w kontekście powyższych wywodów następny wpis.

P.s. Hejterzy, darujcie sobi. To mój blog i mój i tak mocno uproszczony i skondensowany punkt widzenia, z którym nikt nie musi się zgadzać ani się z nim zapoznawać. To tyle uwagi dla was na tym blogu, tyle i aż tyle.